Darryl Yokley (Los Angeles, 1982) is componist, tenor- en altsaxofonist en fluitist, hij is leider van zijn Sound Reformation. Behalve Yokley die hier ook is te horen op Aztec Death Whistle bestaat de rest uit Zaccai Curtis op piano en Fender Rhodes, Luques Curtis op bas en Walter Smith Jr. op drums, speciale gast is Little Johnny Rivero op latin percusssie, voorts zijn er diverse vocalisten te horen. Yokley speelde in het begin van zijn carrière met Motown legendes als The Four Tops, The Temptations en de O’Jays, dat zegt wel iets over zijn volle soul sound die hij nog steeds heeft. Dit is zijn negende album en het derde met zijn Sound Reformation.

In de hoestekst vertelt Darryl dat hij al op de middelbare school Honderd Jaar Eenzaamheid van Gabriel Garcia Márquez had gelezen hoewel hij toen nog niet alles begreep vatte hij toen al liefde op met de door Márquez gecreëerde wereld. Hij heeft het boek inmiddels tenminste vijf keer gelezen en nog elke keer ontdekt hij iets nieuws. “Cien anos de soledad” is dus helemaal gewijd aan deze literaire klassieker, als grote liefhebber van het oeuvre van Márquez was ik natuurlijk uitermate geïnteresseerd in dit album. En ik ben zeker niet teleurgesteld, Yokley en zijn bandleden hebben hier een superieur album gecreëerd.

Titels als “El Pueblo”,”Melquiades, Los Gitanos,Y la Profecia”en “Los Matrimonios Malditos”hebben een direct verband met het meesterwerk van Márquez (Gabo zoals hij door zijn familie liefkozend werd genoemd), de thema’s, karakters en vele culturele aspecten. Yokley gebruikt veel Latijns Amerikaanse muzikale elementen zoals het gebruik van een Azteekse doodsfluit in “Desaparecieron” een spookachtige evocatie de Banana moordpartij uit 1928 (het bloedig neerslaan van de stakers van de United Fruit Company). Deze vrolijke Zuid-Amerikaanse muziek klinkt hartverwarmend en vormt de perfecte antidosis voor het grauwe grijze weer dat De Lage Landen al zo lang teistert!

Jan van Leersum